Λευκή Ορχιδέα- Καίτη Οικονόμου **ΚΡΙΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΥ**

 «Ήθελα να σου πάρω ένα ρολόι για να θυμάσαι κάθε ώρα και λεπτό πόσο σ’ αγαπώ». Ο Μάρκος έσυρε το δάχτυλό του στην πλατινένια αλυσίδα. «Στο ρολόι αυτό βρίσκεται όλη η αγάπη μου – όλη, ακούς;»

Σε μια ονειρική παραλία ανθίζουν το καλοκαίρι οι λευκές ορχιδέες της άμμου. Και στο εύφορο κτήμα δίπλα στην ακτή μεγαλώνουν τέσσερις αχώριστοι φίλοι: ο Νικηφόρος και η Έλλη, δίδυμα αδέλφια, παιδιά του κτηματία, η Φιλιώ, κόρη του θυρωρού του κτήματος, κι ο Αντώνης, γιος ενός φτωχού ψαρά. Οι ακατάλυτοι δεσμοί που τους ένωσαν από τα παιδικά τους χρόνια τούς συνοδεύουν στα πρώτα εφηβικά σκιρτήματα, αλλά και ως ενηλίκους, όταν η Έλλη αποφασίζει να θυσιάσει τον μεγάλο έρωτα της ζωής της για να διασφαλίσει το μέλλον του αδελφού της, ενώ η Φιλιώ υποφέρει βουβά από τον χωρίς ανταπόδοση έρωτά της για τον Νικηφόρο. 

Αμείλικτα παιχνίδια της μοίρας και ραδιουργίες αδίστακτων ανθρώπων οδηγούν σε χωρισμούς, προδοσίες και ατυχήματα με τραγικές συνέπειες. Ωστόσο, σε κάθε σκληρή δοκιμασία υπάρχει πάντα ένα ανεκτίμητο στήριγμα: η αγάπη σε όλες τις μορφές της - ερωτική, αδελφική, φιλική, μητρική.

Γιατί η αληθινή αγάπη είναι σαν τη λευκή ορχιδέα: ριζωμένη γερά στην άμμο, αψηφά τα καταστροφικά στοιχεία της φύσης και τα αδέξια ποδοπατήματα των ανθρώπων κι ανθίζει ξανά με το πρώτο φιλί της άνοιξης.

Υπέροχο βιβλίο!! Γεμάτο ίντριγκες, έρωτα και πόνο! Τα συναισθήματα μου ανάμεικτα καθώς το διάβαζα. Θυμός, αγανάκτηση, θλίψη αλλά επίσης χαρά και ελπίδα. Είχα κάποια θέματα με τον χαρακτήρα της Φιλιως, γιατι άλλοτε φαίνονταν δυναμική και όταν αφορούσε τον Νικηφόρο ήταν χαλί να την πατήσει και εκεί ήλπιζα να την δω λιγο πιο δυναμική, αλλά πέρα απ'αυτό και το γεγονός οτι ο Αντώνης δεν είχε τη δική του ιστορία σε σχέση με τους άλλους ήταν μια καταπληκτική ιστορία! 

Strongly recommended to Greek readers!! I loved this book, even though I wanted to knock some sense into these characters, I cried tears of frustration and couldn't help but root for everyone to get their happily ever after.